ماسک ونچوری که تحت عنوان ماسک ونتوری نیز شناخته می شود، نوعی ماسک یکبار مصرف برای انتقال غلظت اکسیژن کنترل شده به بیمار است. جریان 100 درصد اکسیژن از طریق ماسک به میزان کنترل شده ای یعنی چیزی حدود 21 درصد اکسیژن را به خود اختصاص می دهد. امروزه ماسک های معمول موجود 24، 28، 31، 35 یا 40 درصد اکسیژن را به بیمار تحویل می دهند. در غلظت های بالاتر از 24 درصد، ممکن است رطوبت نیز برای انتقال اکسیژن به بیمار لازم باشد. ماسک ونچوری یا ماسک هوا یک وسیله پزشکی برای ارائه غلظت مشخصی اکسیژن به بیماران در طول درمان کنترل شده با اکسیژن است. این ماسک توسط موران کمپبل در دانشکده پزشکی دانشگاه مک مستر به عنوان جایگزینی برای درمان با اکسیژن متناوب اختراع شد. ماسک حفره هوا یا Venturi برای اکسیژن درمانی بیماران استفاده می شود. این ماسک با در نظر گرفتن کوچک ترین ویژگی های کالبدی یک فرد طراحی شده است. لبه بالایی ماسک با داشتن گیره بینی فلزی، گرد بوده و به خوبی بر روی صورت بیمار قرار می گیرد و بنابراین آسیب زا نخواهند بود. این ماسک به طور ایمن بر روی صورت بیمار ثابت می شود. بند محکمی که در قسمت لبه های ماسک فیکس شده، در پشت سر بیمار قرار می گیرد و به این صورت ماسک را به صورت ایمن و راحت روی صورت بیمار ثابت می کند. این تجهیزات مصرفی بیمارستانی که به عنوان ماسک تهویه نیز شناخته می شود، مطابق با اصل ونتوری طراحی شده و امکان تجویز دقیق مقدار خاصی از اکسیژن را فراهم می کند. 6 قطعه دریچه رنگی قابل جدا شدن ارائه شده به همراه این ماسک جهت شناسایی آسان تر در رنگبندی مختلفی طراحی شده و هر کدام از آن ها غلظت مشخصی از اکسیژن را به بیمار ارائه می دهند: قطعه سبز: 50 درصد اکسیژن قطعه قرمز: 40 درصد اکسیژن قطعه زرد: 35 درصد اکسیژن قطعه نارنجی: 31 درصد اکسیژن قطعه سفید: 28 درصد اکسیژن قطعه آبی: 24 درصد اکسیژن